De afgelopen dagen contacteerden ongeruste leden ons massaal. De pensioenplannen van de Arizonaonderhandelaars voor de vorming van een federale regering veroorzaken alom onrust en onvrede. En terecht! Het blijkt immers dat eens te meer de openbare diensten en hun personeelsleden moeten opdraaien voor de geplande besparingen.
Vooral de manier waarop de bepaalde partijen op plundertocht willen trekken in de pensioenrechten van het statutair overheidspersoneel, maakt hun plannen tot niet minder dan je reinste diefstal.
Zo is er sprake van:
- het stoppen van de statutaire aanwervingen en het schrappen van de tantièmes;
- het vervangen van de berekening van het ambtenarenpensioen op basis van de laatste 10 jaar door 20 jaar en op termijn 40 jaar;
- het schrappen van de perequatie waardoor het pensioenbedrag de loonstijgingen van de nog actieve collega’s volgt;
- een verstrengde toegang tot het minimumpensioen.
Het niet nakomen van de gemaakte pensioenafspraken, maakt dat de gevolgen voor de opgebouwde pensioenrechten massaal zijn. De meeste toekomstig gepensioneerden zullen gemiddeld minstens 200 tot 400 euro per maand minder pensioen ontvangen. Reken maar eens uit hoeveel pensioenverlies dit bedraagt op de totale periode dat iemand op pensioen is!
Deze ‘contractbreuk’ is schrijnend. Wie in openbare diensten gaat werken, beseft dat hij of zij minder zal verdienen dan in de privé en geen recht zal hebben op een aanvullend pensioen en extralegale voordelen. Op het einde van de rit wacht echter wel een mooi pensioen. Dit wordt hen nu ontnomen. Het niet nakomen van deze afspraken tast de opgebouwde rechten fundamenteel aan. Vergeet immers niet dat in openbare diensten niet alle pensioenen hoge pensioenen zijn. Die zijn weggelegd voor topambtenaren, professoren en magistraten. De meeste pensioenen zijn degelijk en correct, niet buitensporig hoog.
Niet alleen de statutaire ambtenarenpensioenen liggen in het vizier van de regeringsonderhandelaars. Ook de druk op de werknemerspensioenen wordt verder opgevoerd. Dit is onbegrijpelijk, zeker als je weet dat dit pensioen nu al ruim onvoldoende is om een verblijf in een rusthuis te bekostigen. Zorgeloos genieten na het pensioen is dus geen optie. De toekomstige federale regering zou daarom moeten investeren in versterkte wettelijke werknemerspensioenen, zodat iedereen die een leven lang gewerkt heeft, zich geen zorgen moet maken over de oude dag.
De ACOD stelt dus eens te meer vast dat de politiek opnieuw de gemakkelijkste weg kiest om te besparen en het geld haalt bij de gewone werknemers, of ze nu in de private of openbare sector werken. Van een serieuze fiscale hervorming die naam waardig, waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, is geen sprake.
Opgelet! Deze tekst gaat uit van de ACOD en dus niet van de sector ACOD Onderwijs (hoewel wij de inhoud onderschrijven). Wat hierboven geschreven is, betreft dus alle sectoren van de openbare diensten en niet enkel de sector Onderwijs. Bepaalde maatregelen (bijvoorbeeld het stoppen van de statutaire aanwervingen) zijn dus niet van toepassing op het onderwijs.